Eigenlijk was deze trip in Juli, maar aangezien het besef van tijd een beetje vergaan is in al de chaos schrijf ik dit lekker als een juni blog!
Dit keer met een tripje naar één van de top-steden van mijn bucketlist: LONDON CITY!!
Dag 1
Onlangs ontstond het idee om samen met één van mijn beste vriendinnen Anniek een weekendje weg te plannen. Het duurde niet lang voordat we het eens waren over de bestemming, want we wilden allebei graag naar de stad die bekend staat om talloze referenties naar Taylor Swift (en in mijn geval ook naar Harry Potter).
Nadat Anniek haar broer lief aan heeft gekeken om taxi voor ons te spelen vertrokken we op vrijdagochtend 4 juli rond 4 uur 's nachts richting Schiphol (dankje Wychard!). Onze vlucht naar London City stond gepland om 7 uur. Nadat we onze handbagage in het ruim hadden laten plaatsen (de cabine was natuurlijk weer vol bij KLM) en de douane gepasseerd hadden – waar Anniek tijdens haar eerste vliegervaring met overenthousiaste waarschuwingen over hoe “gevaarlijk” vliegen is werd begroet – was het een kwestie van wachten bij de gate. Na het eten van een boterham konden we het vliegtuig al in. Voor we het wisten, landden we al in Londen! Het was nog maar 7 uur 's ochtends… want ja, je wint een uurtje dankzij het tijdsverschil.
Na het ophalen van onze bagage stapten we direct in de toeristenrol. Hoe werkt het openbaar vervoer hier? Waar moeten we naartoe? En waar kopen we een kaartje? Al snel kwamen we terecht bij een informatiecentrum, waar een vriendelijke meneer ons uitlegde dat we onze pinpas gewoon konden gebruiken om in- en uit te checken. Supermakkelijk, net zoals in Nederland! Na een paar keer langs de incheckpaal te zijn gelopen, was het uiteindelijk ook ons gelukt. :)
Onze eerste bestemming was Stanford, waarvoor we de trein moesten nemen. Nog voordat we waren ingestapt, raakten we al aan de praat met een nieuwsgierige jonge man die graag wilde weten waar we vandaan kwamen. Na een kort gesprekje wisten we het gesprek vriendelijk af te ronden. Eenmaal in de trein keken we onze ogen uit: de schattige huisjes, kinderen in schooluniform en zelfs een conducteur die kaartjes controleerde en nog een praatje met ons maakte. Zó vriendelijk, al die mensen! Alles voelde meteen heel warm en welkom.
Op Stanford stapten we over op de metro richting Tottenham Court Road. Zodra we het station verlieten, werden we meteen ondergedompeld in het prachtige Londen. Laat me je vertellen: ik voelde me als een kind in een snoepwinkel. Londen is precies zoals je het je altijd voorstelt. Overal rode dubbeldekkers, theaters, iconische telefoonhokjes, rode brievenbussen en indrukwekkende gebouwen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de taal en die fantastische accenten. Echt geweldig!
Na onze eerste indruk van Londen besloten we om direct naar het hotel te gaan. Gelukkig konden we daar onze bagage alvast afgeven, ideaal als je uren voor de inchecktijd al op locatie bent!
Met onze handen vrij doken we meteen de stad in om te gaan sightseeën. Onze eerste stop: de iconische London Eye! Het was er ontzettend druk, maar zeker leuk om eens te hebben gezien. Na even van het uitzicht te hebben genoten, besloten we een gezellig cafeetje in de buurt op te zoeken. Tijd voor een lekker broodje en wat snacks voor onderweg!
Na deze korte pauze wandelden we via de brug over de Theems naar onze volgende highlights: de Big Ben en Westminster Abbey. Terwijl we langs de hekken van Westminster liepen, zag Anniek plots een zielig uitziend vosje dat verkoeling zocht in de schaduw van het gebouw. Hoewel ik wist dat er veel vossen in Engeland rondliepen en ze graag wilde zien, was dit toch een beetje een verdrietig gezicht...
Daarna wandelden we verder naar een klein parkje genaamd 'Victoria Tower Gardens South'. Hier genoten we even van een rustmoment op een bankje langs de Theems, met een stukje cake dat we eerder bij het café hadden gekocht. Na deze korte pauze voelden we ons weer opgeladen voor de wandeling terug naar het hotel. Onderweg liepen we langs Whitehall, waar we de beroemde Royal Horse Guards tegenkwamen! Het was daar ontzettend druk, omdat iedereen een foto met de paarden wilde maken. Wij besloten om snel verder te lopen. Bij aankomst in het hotel konden we eindelijk inchecken en naar onze kamer om uit te rusten. We verbleven in het St. Giles Hotel in Camden, maar helaas was van rust weinig sprake. Er was een onaangekondigde verbouwing aan de gang, wat zorgde voor flink wat kabaal. Helemaal overprikkeld en doodmoe zaten we op onze kamer, terwijl de geluiden om ons heen aanhielden. De werklui zouden pas rond half vijf stoppen, en het was op dat moment nog maar half drie. Nog even volhouden dus… Voor mij (tot mijn eigen verbazing) was dat geen probleem: ondanks het lawaai viel ik bijna meteen in slaap – wat kan ik zeggen? Ik was echt uitgeput, haha. Anniek had het een stuk lastiger. Ze zette wat muziek op en leek voornamelijk een beetje voor zich uit te staren… maar eerlijk? Geen idee wat er precies door haar heen ging hahaha.
Rond 17:00 uur besloten we om weer terug de straten van Londen in te gaan; de avond lag immers nog helemaal voor ons! Niet veel later kwamen we terecht bij een wereldberoemd restaurant: McDonald’s. Hier besloten we wat te eten, maar dat bleek achteraf een grote vergissing. Het eten was ronduit teleurstellend: slappe frietjes, koude en smakeloze burgers, en een veel te zoete, kleffe appelflap met karamel. Absoluut geen aanrader! Snel door naar onze volgende, veel leukere stop:
MAMMA MIA!
Een bezoek aan Londen is natuurlijk niet compleet zonder een avond in het theater!
Vooraf haalden we nog een onbekend drankje en namen we plaats op onze stoelen helemaal bovenin, met volgens de website "beperkt zicht". Tot onze opluchting bleek daar niets van waar, want we hadden perfect zicht op het podium en konden alles goed horen. Het overtrof onze verwachtingen en we waren aangenaam verrast! In tegenstelling tot een bezoekje aan de Mac was deze musical een absolute aanrader. Hoewel meezingen tijdens de voorstelling niet was toegestaan, kregen we aan het einde de kans om uit volle borst mee te zingen en te dansen. Iedereen in de zaal deed mee, waardoor het een prachtig en feestelijk slot werd!
Toen we het theater verlieten, klonken de hits van Mamma Mia nog steeds om ons heen. Buiten stonden kleurrijke fietstaxi's, uitgerust met muziekboxen, klaar om bezoekers in stijl te vervoeren. Wij besloten te voet terug te gaan en wandelden langs de pubs terug naar ons hotel. Eenmaal daar maakten we ons klaar voor bed en een nieuwe dag!
Dag 2
Na een heerlijk ontbijtje op onze hotelkamer – dat we de dag ervoor hadden gehaald – stapten we rond 9 uur weer de straat op. Dit keer met een duidelijk doel: de ultieme toeristenervaring beleven! Online hadden we een tweedaagse pas gekocht waarmee we toegang kregen tot de London Eye, onbeperkt konden reizen met de hop-on-hop-off tourbus en het London Tour Museum konden bezoeken. Via een handige app konden we precies zien waar de bussen zich bevonden en waar we konden opstappen. Er waren drie verschillende routes, en natuurlijk wilden we ze allemaal afronden. Gelukkig bevond zich al een opstappunt vlak bij ons hotel. In de bus kregen we oordopjes en een flyer. De oordopjes konden we aansluiten op de stoel voor ons, waarna we allerlei interessante informatie kregen over de bezienswaardigheden die we onderweg passeerden. Echt een geweldig concept! Al moet gezegd worden, of de bus sneller is dan wandelen… dat valt te betwijfelen. Het verkeer in Londen is namelijk enorm druk. Maar dat maakte ons niets uit, want we zaten bovenin het open gedeelte van de bus, waar we genoten van het heerlijke weer!
Bij de London Eye stapten we uit. Omdat we nog vroeg waren, besloten we eerst een wandeling te maken over ‘The Queen’s Walk’. Onderweg werden we afgeleid door een straatartiest die zichzelf op een hoge eenwieler door een tennisracket wurmde… Ja, echt! Een bijzondere act, maar absoluut vermakelijk om naar te kijken. Na dit onverwachte spektakel sloten we aan in de rij voor de London Eye. De rit duurde ongeveer een kwartier en gaf ons een prachtig uitzicht over de stad. Het was echt een fantastische ervaring om Londen vanuit zo’n perspectief te zien!
Rond lunchtijd haalden we een broodje bij Subway, waar we op een vriendelijke manier geholpen werden door personeel dat nieuwsgierig vroeg waar we vandaan kwamen. Na de lunch stapten we weer in de bus en genoten we nog een lange tijd van de rit en de bezienswaardigheden. Uiteindelijk gingen we te voet verder en bezochten we King's Cross en Platform 9 ¾ – dé plek voor een echte Potterhead zoals ik! Bij het beroemde karretje dat naar het platform lijkt te verdwijnen, stond een gigantische rij fans te wachten om op de foto te gaan. Bizar! Wij besloten de foto over te slaan, maar brachten natuurlijk wel een bezoek aan de Harry Potter-souvenirwinkel.
Na een lange wandeling was het alweer tijd voor het avondeten. Deze keer kozen we voor een kleine pizzeria vlak bij het hotel: Franco Manca. Hier genoten we niet alleen van een heerlijke maaltijd, maar probeerden we ook hun huisgebrouwen bier en cider – een aanrader! Na het eten gingen we terug naar het hotel om onze telefoonbatterijen op te laden. Met al dat gebruik van Google Maps raken die namelijk snel leeg.
Rond 21:00 uur gingen we op zoek naar een gezellige pub om de avond af te sluiten. Een drukke pub vonden we iets te overweldigend, dus belandden we bij een rustige plek: Crown & Anchor. Hier dronken we een paar drankjes en speelden we het spel Dark Stories. Tegen middernacht sloten de meeste pubs, wat voor ons het teken was om terug te keren naar het hotel. Tijd om ons op te laden voor de laatste volle dag in Londen!
Dag 3
We begonnen de dag in de Deense bakkerij naast ons hotel, "Ole & Steen". Hier sloegen we flink in met heerlijke broodjes, want die waren echt goddelijk! Voor mij was het een kaneelbroodje, en ik nam ook een brownie en een koekje mee voor onderweg. Wat Anniek precies had gekozen, blijft een mysterie, maar afgaande op haar reacties smaakte het fantastisch. Na ons ontbijt stapten we weer op de hop-on-hop-offbus richting de Tower of London. Net voordat we daar aankwamen, begon het te regenen. De meeste mensen op de bus zochten snel een plekje binnen, maar wij bleven eigenwijs buiten zitten, met onze capuchons stevig op. Een echte Londen-ervaring, toch? Gelukkig was het droog toen we aankwamen. We hebben niet heel lang rondgelopen, maar wel de raven en de kroonjuwelen bekeken. Het was ongelooflijk druk, dus we besloten het daarbij te laten.
Op de terugweg naar de bus kwamen we langs een Mexicaanse streetfoodtruck, waar we de lekkerste nacho’s ooit aten! Ze waren rijkelijk belegd met van alles en nog wat, en in no time hadden we ze op. Maar dat was maar goed ook, want niet veel later begon het weer te regenen...
We hadden misschien wel het allerbeste plekje van de hop-on-hop-off bus te pakken: helemaal vooraan op de bovenste verdieping! Dit gedeelte had een dak boven ons hoofd, waardoor we droog zaten én perfect uitzicht hadden op alles om ons heen. Op Oxford Street stapten we uit, want Anniek had het ambitieuze plan om genoeg boeken te kopen om haar handbagage tot het maximale gewicht te vullen. Bij aankomst op Oxford Street was het echter een complete chaos. Er was een demonstratie gaande, met mensen in zwarte kleding. De sfeer voelde allesbehalve prettig, en de demonstranten werden door winkels buiten de deur gehouden. Ondanks deze vreemde situatie besloten wij gewoon door te gaan met shoppen! Ik scoorde wat nieuwe shirtjes en souvenirs, terwijl Anniek haar verzameling boeken flink aanvulde. Rond 18:00 sloten de meeste winkels, dus gingen we op zoek naar een plek om te eten.
Uiteindelijk kwamen we uit bij een restaurant genaamd MEATliquor, waar we heerlijk hebben gegeten. Ik koos voor fried mac and cheese en deelde een portie parmezaanse frietjes met Anniek, die daarnaast ook nog een burger had besteld. Alles was ontzettend lekker! Na het eten keerden we terug naar het hotel, waar we nog uitgebreid hebben gekletst voordat we niet al te laat ons bed opzochten.
Dag 4
De laatste dag is alweer aangebroken!
Ook deze dag begonnen we bij Ole & Steen. De bakkerij beviel ons zo goed dat we er simpelweg niet meer vanaf konden blijven. Net als de vorige keer namen we ook vandaag iets lekkers mee voor onderweg!
Daarna zetten we onze shopsessie voort op Oxford Street. We bezochten opnieuw een bijzondere boekenwinkel die een diepe indruk op Anniek had gemaakt. Terwijl zij zich volledig verloor in het uitzoeken van – je raadt het al – nóg meer boeken, heb ik een goed uur op een bankje gezeten. Uiteindelijk liep Anniek stralend naar buiten met haar nieuwe aanwinsten. Missie geslaagd! Daarna was het tijd om onze weg terug te maken naar het vliegveld. De trein- en tramreis vlogen voorbij en voor we het wisten, zaten we alweer in het vliegtuig terug richting Amsterdam.
De terugreis was iets spannender dan de heenreis, omdat we dit keer vlogen met een Duitse maatschappij in plaats van KLM. Hoewel het personeel niet bijzonder vriendelijk was, kregen we wel een zakje chips en een flesje water – dat is ook wat waard. Oh, en gelukkig konden Anniek en ik naast elkaar zitten. Het reserveren van stoelen kostte extra, maar we hadden het erop gewaagd en met een beetje geluk lukte het toch!
Tijdens de vlucht hadden we helaas meer last van turbulentie. Doodeng! Dat vliegen is echt niets voor mij. Maar goed, we zijn veilig geland en werden meteen opgehaald door mijn vader, die ons terugbracht naar het mooie Friesland. Toch heeft Londen inmiddels ook een speciaal plekje in mijn hart veroverd en kom ik zeker weten terug!!
